Czy dzieci muszą mieć psy z recyklingu?

Do redakcji jakiś czas temu dotarł mail firmy PR-owskiej i nformujący o konkursie recyklingowym zorganizowanym w szkołach.

Efektem konkursu było powstanie dzieł wykonanych prawdopodobnie przez dzieci ze zużytych przedmiotów. Oto wybrane fragemty listu oraz załączone fotografie.

To ogromnie przykre, że nasze dzieci poddawane są bezmyślnie takiej opresji.
Sztukę, w tym rzeźby można stworzyć z wielu dostępnych materiałów. Natomiast sama idea recyklingu nie polega na tym, by zarzucić artystów zwałami śmieci i obarczać ich obowiązkiem wykonania z owych ścinków jakichś przedmiotów, by zalegały galerie, czy muzea.
Zadaniem recyklingu jest racjonalne gospodarowanie odpadami, by znalazły, nie koniecznie w postaci niskoprzetworzonej - a wręcz przeciwnie, jako surowiec, zastosowanie w obiegu eksploatacyjnym.
Pochwały godne są działania kształtujące społeczną świadomość tak, aby wszyscy zdawali sobie sprawę, że wyrzucenie do odpowiedniej przegródki steranego smartfona, ipoda, lodówki, czy samochodu skutkować będzie powstaniem z nich nowych smartfonów, lodówek, ipodów itp. Segregowanie śmieci to nie dostarczanie materiału do dziwacznych eko-recyklo-stworów, ale zbiórka cennych surowców dla przemysłu. To nie działanie wzmacniające intuicję i twórczą wrażliwość, lecz celowe racjonalne, obrzydliwie praktyczne zabiegi.

Problem tego typu akcji polega na wtłaczaniu w świadomość społeczną wrażenia, że recykling służy w konsekwencji do gnębienia ludzi jakimiś koszmarami z kubła. A to nie prawda. Recykling zbawia lasy, rzeki, bliskie otoczenie. Jego piękno polega na niezwykłej praktyczności i wręcz konieczności. Nie wiąże sie z egzystencjalnymi cierpieniami artysty, lecz dla przeciętnego członka społeczności, dla każdego z nas, sprowadza sie do wrzucienia określonego śmiecia do określonego pojemnika. Tylko.